Gestalttherapie is een therapievorm die erkenning kent binnen de experiëntiële psychotherapie en ervaringsgericht werkt.

In de Gestaltvisie staat de relatie centraal. Het contact tussen jou en de andere, de wisselwerking tussen jou en je omgeving. De mens is een deel van zijn omgeving, zijn gezin van oorsprong, zijn huidig gezin, zijn werkomgeving, zijn vrienden, zijn culturele achtergrond, de wereld,… Waar je je als mens ook bevindt, je bent steeds verbonden. Contact hebben met je omgeving is een levensbehoefte. Zonder contact is er geen leven, geen groei mogelijk.

Mensen kunnen geblokkeerd raken. De wisselwerking tussen zichzelf en de omgeving raakt  dan verstoord. Contact maken geeft steeds minder energie en voelt zwaar aan. Eén van de belangrijkste taken van de gestalttherapie is het ondersteunen van het gewaarzijn over de wisselwerking tussen jou en je omgeving. Dit gewaarzijn (of bewustzijnsproces) ontwikkelen is belangrijk in het proces van verandering en heelwording. Hoe meer je je gewaar bent van je eigen aandeel,  hoe meer verantwoordelijkheid je kan opnemen over de weg die je te lopen hebt. Hoe betere keuzes je kan maken voor jezelf.

De term ‘gestalt’ duidt op ‘één geheel’. Gestalttherapie wil “heel-makend”, helend zijn. In ons leven zijn er redenen waarom we klem raken met als resultaat dat de wisselwerking tussen onszelf en onze omgeving stroef verloopt. Ons gedrag dat zich van daaruit ontwikkelde is meestal de best mogelijke oplossing die we vonden om in moeilijke omstandigheden toch te overleven. Het is dan ook in onze overlevingsmechanismen dat onze kracht zit. Anders had je nooit overleefd ! Overleven omzetten naar leven is de uitdaging. Want leven geeft zuurstof en heeft de ruimte in zich. Leven is jezelf bevrijden.

Hier-en-nu is hierbij een belangrijke focus in onze manier van werken. Door je te richten op wat je nu ervaart, maak je verbinding met je eigen creativiteit en levendigheid. Op die manier kan je terug contact maken met je eigen-vrije-zelf.

Systeemopstelling (ook familieopstellingen genoemd) is een methode ontwikkeld door Bert Hellinger vanuit de visie dat niets zomaar op zich alleen staat. Alles is met iets of iemand verbonden. Dat wil dan ook zeggen dat dingen of mensen elkaar beïnvloeden. Familiebanden zijn uniek en onverbrekelijk.

Soms is het moeilijk te begrijpen hoe mensen elkaar beïnvloeden. Er zijn zoveel subtiele en verschillende manieren waarop we elkaar onbewust beïnvloeden. Dat maakt het moeilijk om er zicht op te krijgen. Door de methode van systeemopstellingen kunnen we beter zicht krijgen op de verborgen verbanden die er tussen mensen bestaan en op de manieren waarop we elkaar beïnvloeden.

Werken vanuit een systemische blik biedt de mogelijkheid om het groter geheel van een  hulpvraag te onderzoeken. Van daaruit is een gezonde beweging naar de toekomst mogelijk.

We leven in een tijd waar veranderingen zich snel opvolgen. Het is nog maar sinds kort in de geschiedenis dat we uit liefde samen zijn én relaties aangaan. Wat we verwachten van die liefde is niet altijd duidelijk. De regels van relaties zijn dan ook onduidelijk geworden en veranderen voortdurend. Als er geen duidelijke regels (en/of verplichtingen) meer zijn, zijn er alleen nog gesprekken die we met elkaar kunnen voeren om te ontdekken wat we van elkaar willen. De paradox is dat we communiceren in een relatie nu net als lastig ervaren.

Een liefdesrelatie … velen dromen er van, verlangen er naar … maar wanneer we er eenmaal deel van uitmaken blijkt de werkelijkheid lastiger dan we dachten. Dat waar we verliefd op werden gaat ons irriteren. Waarom begrijpt hij/zij me niet meer? Wat maakt communiceren zo moeilijk ? Waarom maken we zoveel ruzie? De romantiek verdwijnt en de donkere kant van de liefde komt bovendrijven.

Relatietherapie is een belangrijke stap in een samenzijn. Wanneer we het gevoel hebben dat we elkaar kwijt zijn geraakt liggen kwetsuren op de loer. Want ook al is dat niet onze bedoeling, we kwetsen elkaar. Als individu zijn we nu eenmaal verschillend en het is net in dat verschil dat we kwetsbaar zijn. Acceptatie van het verschil én op een respectvolle manier, voor jezelf en de ander, leren omgaan met dat verschil is de uitdaging. Want … ook al eisen wij perfectie, van onszelf en de ander, wij zijn niet perfect !  En … dat is ok. Met die imperfectie hebben we te leren omgaan zodat we tevredener kunnen leven, met onszelf en de ander.

In die realiteit kiezen we in onze individualistische maatschappij al snel om alleen verder te gaan. Toch geloof ik dat het net in deze fase is dat relatietherapie interessant kan zijn. Boeiend om de systemen die tussen jou en je partner spelen beter te leren kennen. Boeiend om te kijken hoe verschillend jullie zijn en wat de meerwaarde daar van is. Boeiend om te kijken waar jullie gedeelde verantwoordelijkheid ligt én waar je je eigen aandeel in herkent. Boeiend om je verantwoordelijkheid op te nemen zodat je relatie terug levendig en vitaal kan worden. Relatietherapie biedt je de mogelijkheid om met nieuwe ogen naar jezelf en de ander te durven kijken. Dat vraagt moed én de bereidheid tot zelfreflexie.

De kenmerken van de clown komen uit het kind-archetype. We hebben het niet over de acteur die speelt maar over de innerlijke clown diep in jezelf. Dat deel van jezelf dat handelt vanuit je hart en dus drijft op “Harts energie”. Dat deel, dat ieder van ons in zich heeft, kent de ongedwongenheid, de verwondering en de nieuwsgierigheid van een kind. Het zijn kwaliteiten die eigen zijn aan de clown. Het is een figuur die niets heeft met “opgebouwde constructen”. Hij toont en deelt zijn emoties en doet dit steeds vanuit zijn hart. Hij is alert aanwezig en leeft in het hier en nu. Daarin is hij consequent en dat geeft dan weer vertrouwen.

Het is nu net dat wat we verliezen wanneer we in een crisissituatie belanden. Pijn, verdriet, angst en gebrek aan vertrouwen zorgen er voor dat we ons afsluiten van al dat moois dat we bewonderen in een kind. Kijken naar die blokkades en opnieuw contact maken met dat open en ruimtelijke stuk van onszelf is wat therapie doet. De therapeut is daarbij de begeleider en gaat samen met jou op weg. De clown en zijn clowns-attitudes kunnen daarbij voor beiden een ondersteuning zijn. Dit kind van voor de zondeval heeft ons dus heel wat te bieden !

We kennen het vertellen van verhalen al sinds de oudheid. Eerst via mondelinge overdracht, later via het schrift. Mythen, volksverhalen, sprookjes … ze hadden tot functie ons lessen te leren. Verhalen uit tradities leren ons hoe we ons staande moeten houden bij grote veranderingen, leren ons omgaan met liefde en dood … In onze tijd ontbreken we een collectieve overkoepelende mythologie. God is voor velen doodverklaard, Moeder aarde hebben we uitgebuit, … we staan er nu alleen voor. Er is een veelheid aan overtuigingen, geloofssystemen, meningen, … waar is ons collectieve verhaal, dat wat ons houvast kan bieden?

We vertellen verhalen wanneer we elkaar tegenkomen. De nood aan het vertellen van “ons” verhaal blijkt uit het succes van sociale media. Daar leeft een kakofonie aan verhalen, meningen en overtuigingen. Het verhaal van je leven wordt dan voor een groot deel gevormd door wat je er zelf over vertelt.  Dat verhalen vertellen voor ons als mens belangrijk is blijkt uit wat de neuroloog Sacks ontdekte. Hij zag dat een mens niet zonder levensverhaal kan. Wanneer zijn levensverhaal ontbreekt (door geheugenstoornissen) gaat een mens pseudoverhalen vertellen om zijn identiteit te verhalen. En … een identiteit hebben wij nodig.

Mensen veranderen. Dit kan een geleidelijk proces zijn dat van binnenuit start, of het kan een reactie zijn op iets dat ons overkomt. Dat is dan ook het moment waarop het verhaal van ons leven verandert. Tijdens dit soms lastige proces van verandering raken we de rode draad van ons eigen levensverhaal kwijt. Therapie kan dan helpen om de draad van je verhaal opnieuw te ontdekken. Groeien, veranderen en ontwikkelen is zinvol. Het is een proces waarbij we dichter naar onze ziel toe groeien, meer en meer onszelf ontdekken én worden.

Je wordt geboren en je bent een onbeschreven blad. Je groeit en kijkt om je heen met de blik van een vrij kind: zorgeloos, vrij en vol zelfvertrouwen. Je leert je ook aanpassen en dat is nodig om je plek te vinden in je gezin, op school, in de sportclub of jeugdbeweging, in de maatschappij, … Dat is een gezonde evolutie.

Als je heel ver gaat in ‘je aanpassen’, kan perfectionisme ontstaan. Je verliest je zelfvertrouwen. Je spontaneïteit verdwijnt. Je voelt je niet meer vrij. Er is veel ‘moeten’.

Perfectionisme wordt gestuurd vanuit je onderbewuste. Via de OCP-methodiek (Ontwikkelingsgericht Coachen voor mensen met Perfectionisme) gaan we op zoek naar een nieuw evenwicht tussen spontaneïteit, vrijheid, focus en doelmatigheid.

Perfectionisme is heel vaak de voedingsbodem voor overmatige stress en burn-out.

Het doel van stress- en burn-outcoaching is energie en vitaliteit herwinnen en terug grip krijgen op je leven en je levenspad. Je zoekt naar een nieuw lichamelijk en geestelijk evenwicht. Je komt weer in contact met je eigen kracht en verstevigt je zelfvertrouwen en veerkracht.

Stress- en burn-outcoaching kijkt naar het geheel op fysiek, emotioneel, mentaal en relationeel vlak.

In eerste instantie ligt de focus op fysiek herstel. Door inzicht in hoe stress werkt en door gebruik te maken van wetenschappelijk onderbouwde technieken en oefeningen, leer je je energie weer aan te vullen.

Als de energie terug begint te stromen is er ruimte om te kijken naar wie jij bent, hoe jij de dingen doet, hoe jij in het leven staat. Alsook hoe jij in overspannenheid of burn-out bent terechtgekomen. M.a.w. richten we de aandacht op je denken, je voelen, je gedrag en je omgeving.

Iedereen is anders, heeft een ander verhaal en geschiedenis. In de begeleiding volgen we jouw tempo.

ReAttach is een methodiek die ontwikkeld is om mensen te leren informatie/prikkels op een betere manier te verwerken. Het helpt o.a. om feiten, indrukken, emoties en gebeurtenissen uit het verleden achter je te laten en zorgt ervoor dat de relaties met mensen waar je om geeft niet gekleurd worden door oude patronen en overlevingsstrategieën. De kracht van deze therapie is dat de focus niet ligt op het herbeleven van gebeurtenissen, maar op het stimuleren van informatieverwerking – waardoor stress en emoties beter gereguleerd worden, zelfvertrouwen groeit en zelfsturing herstelt. ReAttach richt zich dus niet zozeer op de inhoud van de informatie (wat er gebeurd is), maar wel op het proces om de prikkelverwerking te herstellen.

Bij ReAttach hoef je zelf niet veel te praten. Dat is fijn als je het moeilijk vindt om te vertellen wat je dwars zit en ook geschikt als je niet kunt verwoorden wat er precies met je aan de hand is. We werken met denkopdrachten en lichte ritmische aanraking van de handen.